VAN DROMEN NAAR DOORZETTEN: Channah Hewitt over het leven van een musicalster

Musicalster Channah Hewitt speelt al een aantal jaar fantastische rollen in grote musicals en reisde zelfs de wereld over met Les Misérables – The Arena Spectacular. In 2025 blaast ze nieuw leven in één van de meest intrigerende vrouwen uit de jaren ’20; Josephine Baker.

Want Josephine Baker was niet zomaar een vrouw. Ze was zangeres, danseres, activiste, spionne en iemand die van jongs af aan al precies wist hoe de wereld in elkaar zat. We spraken met Channah over de nieuwe revue, gelijkheid, weten wie je bent en leren doorzetten.

Dit interview liever kijken of luisteren? Klik dan op de podcast onder aan deze pagina!

Wat maakt het genre musical zo aantrekkelijk voor jou?
Channah: “Wat ik leuk vind aan musical is dat ik al mijn disciplines kan combineren. Ik heb een opleiding gevolgd waar dans, zang en acteren werd gegeven en de combinatie van die drie vind ik het allerleukste. Dat vind je alleen maar in musical. Vóór Josephine B. heb ik Les Misérables gedaan en dat is alleen maar zang en acteren, daar heb je geen dansstukjes tussen. Maar in deze prachtige voorstelling kan ik echt alles doen waar ik al die jaren voor getraind heb.”

Je gaat nu Josephine Baker spelen. Kan je me meenemen in je mentale proces om in haar huid te kruipen?
“Ik heb heel veel documentaires gekeken en me echt ingelezen. We slaan tijdens de show maar één leven over: haar eerste leven in Amerika. We beginnen vanaf haar tweede leven tot en met haar dood. Dus de voorstelling laat zien wat ze allemaal heeft moeten doorstaan en heeft mogen ervaren. Dus qua mentale voorbereiding heb ik dingen gelezen en gekeken. En de voorstelling zelf leert me ook heel veel.”

Josephine streed tegen rassendiscriminatie. In hoeverre denk je dat muziek en musical bij kunnen dragen aan die strijd?
“Ik denk dat Josephine het heel goed heeft ingezet. Daar moet je wel heel veel ballen en lef voor hebben. Zij heeft gedacht: ‘Oké, als dit het einde van mijn carrière betekent, so be it, ik ga hier gewoon niet in mee.’ Dat kan heel krachtig zijn, als je ook bereid bent om alles echt te verliezen. De meeste mensen zijn dat niet. Zij heeft gewoon bij shows gezegd: ‘Ik wil een gemengd publiek en anders kom ik niet. Ik wil dat er bij elke afdeling minstens één zwart persoon werkt, anders kom ik niet.’ Dat heeft heel goed gewerkt voor haar omdat zij zó populair was dat mensen niet om haar heen konden.

Ik denk ook dat we tegenwoordig eigenlijk een stukje minder ver zijn dan we denken. En dat is best wel verdrietig. Hoe lang zijn we er al mee aan het vechten? Ik denk dat er zeker veel stappen zijn gemaakt, maar dat er onderhuids nog heel veel speelt. Hoe ouder ik word, hoe meer ik het zie. Het is gewoon wat meer verborgen, maar het is er nog wel.”

"Dan ga ik naar huis, lees de Bijbel en kijk een preek.
That grounds me."

Wat is in de musical de verhouding tussen het verhaal over Josephine als performer en de betekenis van Josephine als vrouw?
“Eén van haar krachten was dat zij heel goed gescheiden kon houden wie zij was als artiest en wie zij was als mens. Zij kon heel duidelijk haar vak zien voor wat het was: glitter, glam, spotlight… nep. En omdat zij dat wist, verloor ze zich er ook niet in. Ze vond het heerlijk al die aandacht, maar het wordt gevaarlijk wanneer je je verliest in die illusie. Als artieste wist ze ook heel goed dat spel te spelen en daar te genieten. Ze wist heel goed hoe het leven in elkaar zat en kon ook zien: ‘Oké, dit is allemaal heel leuk, maar ook heel nep. Ik neem het voor wat het is en als ik weer naar huis ga, ben ik gewoon weer Freda Josephine.”

Kan je je op dat aspect identificeren met haar?
“Absoluut. Ik vind mijn vak fantastisch, omdat ik weet wat ik eraan heb. Ik vind het geweldig en dan ga ik naar huis en dan lees ik de Bijbel en kijk ik een preek. That grounds me and that keeps me healthy. Dat houdt me gezond. Je kan je heel makkelijk verliezen in alle aandacht en de ene dag ben je helemaal hot en de andere dag word je uitgekotst. Als jouw hele identiteit geworteld staat in wat mensen van jou vinden, is dat heel erg ongezond. Als artieste is dat wel het product wat je verkoopt: jezelf. En als je zelf niet heel goed weet wie je bent, dan ga je misschien aan de drugs en alcohol en dat soort dingen.”

"Maar toen ik Nala speelde,
was ik nog niet zo’n leeuwin.
Ik was meer een welpje die probeerde
een leeuwin te zijn."

Wat is jouw absolute droomrol?
“Ik ga je heel eerlijk zeggen, die heb ik eigenlijk niet. Er zijn zo veel droomrollen op mijn pad gekomen. Tina was wel echt een droomrol omdat ik haar al kende. Ik was acht of negen jaar, mijn moeder was mijn haar aan het vlechten en toen kwam de film over haar leven op televisie. Ik was zo jong, maar ik zat er helemaal in. Sindsdien heb ik zo’n fascinatie voor die vrouw! Niet eens per se vanwege haar muziek, maar gewoon vanwege het soort mens dat ze was. Toen die rol dus op mijn pad kwam, dacht ik: ‘Wauw!’ Als er iemand is waar ik naar opkijk, is het Tina wel. Omdat ik haar gewoon een powervrouw vind.

Josephine kende ik bijvoorbeeld niet. Ik kende haar naam, maar het was allemaal net voor mijn tijd. Ik ben heel blij dat we haar terugbrengen want iedereen moet weten wie zij was.”

Je hebt ook twee jaar lang Nala mogen vertolken in The Lion King. In hoeverre schuilt het karakter van een leeuwin in jou?
“Zeker een leeuwin. Ik ben heel loyaal aan mijn tribe en ik kan ook heel feisty zijn als een leeuwin. Wanneer mijn vrienden het hebben over welk dier je bent, ben ik altijd een leeuwin. Maar toen ik Nala speelde, was ik nog niet zo’n leeuwin hoor. Ik was meer een soort welpje die probeerde een leeuwin te zijn. Dat was echt een periode in mijn leven waarin ik nog helemaal niet zo goed wist wie ik was. Stomme fouten maken, stomme keuzes, stomme dingen, allemaal van geleerd. Ik voel wel dat Nala mij dingen over mijzelf heeft geleerd. Tina heeft me dingen geleerd. Josephine leert mij nu dingen over mij. Dat neem ik allemaal echt mee. Zij hebben mij ook gedeeltelijk gevormd.”

Afgelopen jaar heb je ook met Les Miserables nieuwe hoogtepunten bereikt. Hoe was dat avontuur voor jou?
“Dat was echt geweldig. Ik kan hier echt nog uren over praten. Het was echt fantastisch. Het was vier maandjes en die tijd is omgevlogen! Het was een geweldige groep en ik heb mogen reizen. In principe reis ik al veel voor mijn werk, maar elke keer een dagje heen en dan weer terug. Nu stonden we altijd minstens een week, soms twee of drie weken op één locatie. Dus dat was ontzettend leuk. En als kers op de taart mochten we ook nog eens in arena’s staan. Dus ik had een soort vakantie met mijn vrienden en dan in de avond even voor vijf tot tienduizend man I dream the dream zingen. Geweldig, het was echt fantastisch!”

"Niemand wordt geboren als sterke vrouw.
Het leven maakt je sterk."

Wat vind je zo waardevol aan op het toneel staan?
“Ik denk dat het toneel één van de krachtigste dingen is die er bestaat, omdat je echt iemand eventjes weg kan nemen van zijn of haar leven. Ik ben ook wel van plezier met een diepe betekenis. De rollen die op mijn pad komen gaan ook echt ergens over. Ik wil graag iemand eventjes triggeren op een manier die in het normale leven misschien niet zo snel gebeurt. Je zit, je kijkt, je bent invested en je kan écht een verhaal vertellen, iemand inspireren. Je kan zoveel met muziek en acteren! Ik denk dat theater mensen kracht, inspiratie of een nieuwe kijk op dingen kan geven en dat vind ik het mooist.”

Wie zijn op muzikaal gebied grote voorbeelden voor je geweest?
“Ik ben heel erg opgevoed met de Etta James, Aretha Franklin, Diana Ross, Whitney Houston, dat zijn echt wel stemmen waar ik heel veel naar heb geluisterd en heel veel van heb geleerd. En gospel artists zoals CeCe Winans. Ik voel steeds meer een bepaalde aantrekkingskracht naar gospel. Ik sluit dat ook niet uit. Misschien dat ik daar wel eindig.”

Als je terugkijkt op je carrière tot nu toe, waar ben je dan het meest trots op?
“Dan moet ik gelijk denken aan hoeveel artiesten soms over zich heen krijgen. Tijdens mijn eerste baan bij The Lion King, werd ik op het kantoor geroepen door iemand die mij vertelde: ‘Ik zit al zoveel jaar in het vak en ik weet what it takes en jij hebt het niet. Dus als ik jou een advies mag geven, zou ik, als ik jou was, zo snel mogelijk van carrière wisselen, want dit gaat hem niet worden.’ Dus, Ja. Ik denk dat ik het meest trots ben op mijn doorzettingsvermogen. En dat ik altijd bij elke ellendige situatie heb gedacht: oké, wat voel ík wat ik moet doen? Dan ga ik dát doen. Ongeacht wat mensen zeggen, want het is mijn leven. Daar ben ik het meest trots op, dat ik dicht bij mezelf ben gebleven, dat ik niet bitter of verhard ben geworden en dat ik niet heb opgegeven, ondanks dat er zoveel momenten zijn geweest waarin ik dat makkelijk had kunnen doen.”

Welke boodschap heb jij voor alle sterke vrouwen van de toekomst?
“Dat zeg je mooi. Ik speel vaak sterke vrouwen, maar niemand wordt geboren als een sterke vrouw. Het leven maakt je sterk. Dat zie ik ook heel erg in Josephine, Tina en al die vrouwen. Jou worden twee opties gegeven: of je laat een situatie je breken of je kijkt naar de kaarten die je hebt gekregen en maakt daar het beste van. Stapje voor stapje. Ik denk dat karakter wordt gebouwd door ellendige situaties en door in die ellendige situaties te beslissen dat je de situatie niet de baas laat spelen en het stuur terugneemt. De grootste tip die ik elk mens zou willen geven, is don’t be a victim. Het is zo makkelijk om te zeggen: ‘Oh, dit is me aangedaan.’ Vaak heb je het recht om dat te zeggen. Het is je aangedaan en je bent inderdaad een slachtoffer geweest van de situatie, maar het gaat je nergens brengen om daarin te blijven hangen. Lik je wonden, neem de tijd en sta daarna gewoon weer op, want je hebt maar één leven. Het is zonde als je door dat trauma nergens komt. Uiteindelijk besteel je jezelf van alle kansen die je had kunnen pakken.”

"It's gonna be fine."

Welk nummer zou jij anderen aanraden om te luisteren?
“Ik luister tegenwoordig eigenlijk alleen nog maar naar worship songs. Dus eventjes de aandacht weg van jezelf. Ik denk dat wij in een tijd leven waar alles draait om ik, ik, ik. Wat ik heel erg uit mijn geloof haal, is even teruggaan naar mijn Creator en mijn Vader. Even de aandacht weg van jezelf. Je ego wil graag de hele tijd over jou nadenken, maar eigenlijk maakt dat je alleen maar depressief of angstig. Het is helemaal niet goed om constant zoveel met jezelf bezig te zijn. Waar ik juist mijn kracht uit haal, is even niet met mezelf bezig te zijn, even teruggaan naar mijn Vader en wat hij van mij vindt… ook al zie ik dat zelf misschien nog niet.”

Heb je nog iets wat jij de bezoekers zou mee willen meegeven?
“Ik eindig de voorstelling in een Frans nummer: Quand je pense à ça. Ik spreek geen Frans en ik weet niet hoeveel mensen in de zaal straks Frans verstaan, maar dat nummer is zo prachtig mooi. Dus als je geen Frans verstaat, zou ik zeker als tip geven: zoek even de tekst op van dat nummer. Het is zo ontzettend mooi en dat geeft zoveel extra lading aan de voorstelling. Het is een gebed waarin Josephine heel eerlijk is. Haar leven is heel zwaar en toch heeft ze hoop dat we allemaal herenigd worden en dat die man in de lucht het goed bedoeld heeft.

It’s gonna be fine.”

Meer weten? Beluister het complete gesprek via onze podcast Theater Praat op Spotify en YouTube! 
Josephine B. is op donderdag 20 maart 2025 te zien in Theater Lampegiet. Bestel nu je tickets.